O książce: 2018 / Szczerze mówiąc, poszłam z sąsiadem Borysem do pensjonatu o poetyckim tytule „Lazur”, Katia żałowała już swojej decyzji dwadzieścia razy. Dlaczego dwadzieścia, sto dwadzieścia, a nawet tysiąc! Po pierwsze pogoda na wybrzeżu była okropna. Ale pogoda nie jest taka zła. Przecież nikt nie spodziewał się, że wiosna na wybrzeżu Zatoki Fińskiej będzie wyglądać jak raj. Najgorsze było to, że sam Borys wcale nie okazał się tak miły i przyjacielski, jak wydawał się z daleka. Po kłótni z nim i powiedzeniu z głębi serca wszystkiego, co o nim myśli, Katya nie miała pojęcia, że ​​ta kłótnia doprowadzi do takich konsekwencji. Wezwawszy taksówkę i powracając do domu, Borya nigdy nie dotarł do matki. I oczywiście zwalili winę na Katyę…